Egipt
Czyste, błękitne niebo. Rześkie, chłodne powietrze. Wiatr: prężny, w pewnych momentach niosący ożywcze, elektryzujące ochłodzenie, równie nieraz gnający, gorący halny. Faliste, ciasne jaskinie, oświetlane jedynie niedużymi lampkami, zawiłe jak mitologiczne labirynty, ciche, mroczne, wyczekujące na nieostrożnych turystów. Szerokie, jasne doliny, szlaki wyłożone kamieniami, bystre, przejrzyste potoki o wodzie zimnej jak lód. Kolosalne hale, porośnięte żywo zieloną trawą, pośród której niemężnie kryją się drobne kwiaty w obawie przed stadami pasionych owiec. Niskie, jakoby skarlałe sosny, wyrastające wśród najtwardszych skał gęstym, butelkowym szpalerem broniące swych tajemnych gąszczów. Oraz ostatecznie szczyty, granie i turnie: dostojne, budzące strach samym swym bezlikiem masywy, ostre, poszarpane linie przełęczy, przerażająco beztroskie oraz niepokojąco spokojne gołoborza. Od czasu do czasu zamarła na skałach, jakoby obserwująca krajobrazy, kozica. Oto Tatry, polskie góry: piękne, niepokojące, tajemnicze, mimo przepoławiających je setek szlaków. I pytanie: jak można ich nie miłować?
Można powiedzieć, że jeśli często grywamy w gry, najzwyczajniej w świecie jesteśmy bardziej zręczni. W końcu to raczej żadna tajemnica, iż gierki komputerowe wymagają niemałego refleksu. Gry powodują, że mamy sporo większą wiedzę, ponieważ są te produkcje, które są naprawdę wartościowe. Zwróćmy na to uwagę, a zapewne będziemy bardzo usatysfakcjonowani z grania. Jednakże nie jest powiedziane, że w każdym przypadku gry są OK. W wielu przypadkach ludzie tak naprawdę zapominają, że w końcu można łatwo od ich się uzależnić. Zwracajmy na to większą uwagę, ponieważ bycie uzależnionym nie jest czymś OK.